رابطه میان نیاز به شناخت، خودکارآمدی آموزشی و انگیزه یادگیری/انگیزة آموزشی، با انتقال آموزش در میان کارآموزان مرکز کارآفرینی دانشگاه اصفهان

آموزش کارآفرینی از مهم­ترین برنامه­های آموزشی غیر رسمی است که در بسیاری از مراکز آموزشی در حال انجام است. هدف از این پژوهش بررسی رابطۀ نیاز به شناخت، خودکارآمدی آموزشی و انگیزة یادگیری/انگیزة آموزشی با انتقال آموزش است. طرح پژوهش از نوع همبستگی است و تعداد 164 نفر از کارآموزان مرکز کارآفرینی دانشگاه اصفهان در دو مرحلة پیش­آموزشی و پس­آموزشی مورد سنجیده شدند. پرسشنامه­های مرحلة پیش­آموزشی عبارت بودند از: مقیاس نیاز به شناخت کاسیوپو، پتی و کائو (1984)، مقیاس خودکارآمدی پیش­آموزشی کوئینونز (1995) و پرسشنامة انگیزة یادگیری نو و ویلک (1993). پرسشنامه­های مرحلۀ پس­آموزشی تحقیق عبارت بودند از: پرسشنامۀ خودکارآمدی پس­آموزشی براون (1999) و پرسشنامۀ محقق­ساختۀ انتقال آموزش. برای تحلیل داده­ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام­به­گام استفاده شد. یافته­ها نشان داد که بین همة متغیرهای تحقیق و انتقال آموزش روابط مثبت معناداری وجود دارد؛ به علاوه نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون گام­به­گام نشان داد که دو متغیر نیاز به شناخت و خودکارآمدی پس­آموزشی توان پیش­بینی انتقال آموزش را دارند. با عنایت به این موضوع که سازه­های نیاز به شناخت و خودکارآمدی پس­آموزشی از طریق آموزش قابل ارتقا هستند، می­توان انتظار داشت که با طراحی برنامه­های آموزشی بر مبنای این دو متغیر انتقال آموزش به عملکرد نیز افزایش یابد.